Συμπολίτες Καλησπέρα,
Οι εκλογές τελείωσαν, το Σοκ παραμένει. Μαζι του παραμένει(και συντηρείται) το κρίσιμο ερώτημα.
Η Ψήφος προς τον Φειδία τι στο καλό ηταν;
Ψήφος Διαμαρτυρίας;
Ψήφος του Χαβαλέ;
Ή Ψήφος Ελπίδας;
Ποια τα διδάγματα; Ποιο το χρέος των επαϊόντων;
Ψήφος Διαμαρτυρίας είναι το Λευκό, και το λευκό ήταν εδώ και καιρό επιλογή στο τραπέζι χωρίς να υπάρχει αξιοσημείωτη χρήση της.
Ψήφος Διαμαρτυρίας μπορούσε να υπάρξει και χωρίς τον Φειδία, πράγμα που δεν έγινε σε προηγούμενες εκλογές, γεγονός που οδηγεί στο λογικό προφανές, Δεν ήταν Ψήφος Διαμαρτυρίας, κάτι άλλο ήταν.
Ψήφος του Χαβαλέ;
Όταν λέμε ότι μια ψήφος είναι “ψήφος του χαβαλέ” εννοούμε ότι ο ψηφοφόρος δεν παίρνει σοβαρά την εκλογική διαδικασία και ψηφίζει χωρίς σοβαρή σκέψη ή κριτήριο. Συνήθως, αυτό σημαίνει ότι ο ψηφοφόρος επιλέγει κάποιον υποψήφιο ή κόμμα για λόγους χιούμορ, αντίδρασης ή απλά για να διασκεδάσει, παρά για να εκφράσει μια πραγματική πολιτική θέση ή να συμβάλει στην επίλυση σοβαρών ζητημάτων.
Ο Φειδίας δεν εκανε Χαβαλέ δεν έκανε χιούμορ δεν έκανε διασκεδαστικές εμφανίσεις και αν κρίνεις από τις αντιδράσεις των ψηφοφόρων του δεν διαφαίνεται να το πήραν είτε για διασκέδαση είτε για χιούμορ.
Αντίθετα οι περισσότεροι τον ψήφισαν γιατί θέλουν κάτι άλλο από το υφιστάμενο. Δηλαδή περιμένουν μια αλλαγή. Μια επιθυμία για αλλαγή που από μόνη της συνιστά πραγματική πολιτική θέση και συστατικό επίλυσης σοβαρών ζητημάτων όπως την αναξιοκρατία, το ρουσφέτι, την αδικία και απαλλαγή από το κράτος των μετρίων.
Ψήφος χωρίς χιούμορ, χωρίς διασκέδαση, με πολιτικές προεκτάσεις σίγουρα Δεν είναι Ψήφος του Χαβαλέ.
Καθολική παραδοχή και πεποίθηση μου είναι οτι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων που δεν ψηφίζουν με ποταπά κίνητρα (συμφέρον, βόλεμα) η από “καθήκον” (κληρονομική ψήφος) ψηφίζει κυρίως βάσει τριών κινητήριων συναισθημάτων, Ελπίδα, Οργή και Φόβο.
Έχω την εντύπωση ότι η ψήφος προς τον Φειδία περιέχει και τα τρία αυτά συναισθήματα
1. Φόβο ότι θα εκλεγεί κάποιος ανεπιθύμητος (βλ. Νιαζί), μαζί με ελπίδα ότι θα ανακόψει την εκλογή του.
2. Οργή για την κατάντια της κοινωνίας,
3. Ελπίδα ότι ο Φειδίας είναι σε θέση να φέρει μια αλλαγή, έστω και αν δεν προσδιορίζεται αυτή η αλλαγή.
Ξέχωρα όμως με το τι και γιατί ψήφισε ο κόσμος οφείλουμε να δούμε προσεκτικά το άτομο Φειδίας αναζητώντας τι είναι αυτό που πυροδότησε τα τρία αυτά κινητήρια συναισθήματα.
Και κυριότερο γιατί αξιόλογες προσπάθειες πολιτών και πολιτικών ομάδων δεν καταφέρνουν να πυροδοτήσουν αυτά τα συναισθήματα;
Έχω την πεποίθηση ότι ο άνθρωπος έχει υποσυνείδητη έλξη προς τις καθολικές αρετές και πρωτίστως τις Ηθικές αρετές και δευτερευόντως τις διανοητικές αρετές.
Δηλ. Έχει μεγάλη έλξη προς
Την Σωφροσύνη (Μέτρο και σωφροσύνη στις επιθυμίες και τις απολαύσεις)
Το Θάρρος (Ανδρεία και αντοχή στα δύσκολα)
Την Φιλανθρωπία (Φιλανθρωπία και φιλανθρωπική συμπεριφορά προς τους άλλους)
Την Ταπεινότητα (Ταπεινότητα και απουσία υπερηφάνειας)
Την Μεγαλοψυχία (Γενναιοδωρία και μεγαλοψυχία)
Την Ευσέβεια (Σεβασμός και ευλάβεια προς τους θεούς)
Την Δικαιοσύνη (Δικαιοσύνη και ισονομία)
Και λιγότερο αλλά επίσης αρκετά προς
Την Σοφία (Κατανόηση της αλήθειας και η ικανότητα να λύνει και να αναλύει προβλήματα)
Την Επιστήμη (Γνώση και κατανόηση της φυσικής και μεταφυσικής πραγματικότητας)
Την Φρόνηση (Σκέψη και επεξεργασία των γνώσεων)
Την Σύνεση (Σύνεση και κρίση για την επιτυχία των σκοπών)
Την Τέχνη (Δημιουργικότητα και δεξιότητα σε μια συγκεκριμένη τέχνη ή επιστήμη)
Έχοντας αυτά κατά νου, τότε μπορεί να απαντηθεί το ερώτημα:
Προς τι η μεγάλη έλξη προς το άτομο Φειδίας και κατ’ επέκταση η πυροδότηση του βασικού συναισθήματος της Ελπίδας που σε συνδυασμό με τα υποβόσκοντα συναισθήματα της οργής και φόβου έδωσε το σοκαριστικό αποτέλεσμα που βιώσαμε.
Ο Φειδίας σε όλη την προεκλογική του παρουσία εξέπεμπε και προέβαλε τις ηθικές αρετές όπως θάρρος, σωφροσύνη (μέτρον) ταπεινότητα, επιθυμία δικαιοσύνης, ευσέβεια, ακόμη και προσπάθεια μεγαλοψυχίας (βλ. Βίντεο με βοήθεια προς γέροντα για καθαρισμό της πρόσοψης του υποστατικού του).
Αντίθετα δεν έδωσε βάρος στην προβολή των διανοητικών αρετών αν και δεν τις αγνόησε εντελώς. Διακριτικά έθιγε το γεγονός ότι κατέχει δεξιότητες σε κάτι συγκεκριμένο όπως την κοινωνική δικτύωση (Τέχνη), ή ότι διαθέτει κρίση που τον βοηθά στην επιτυχία των σκοπών του (Σύνεση)
Σε αντιπαράθεση με αξιόλογες (υφιστάμενες και παρελθοντικές) προσπάθειες πολιτών η ομάδων πολιτών οι οποίοι μονοδιάστατα επενδύουν σε μια οι δυο διανοητικές αρετές πχ την Τέχνη (εξειδίκευση, εξαίρετη επιστημοσύνη,…) η την Σοφία (Κατοχή της αληθείας) και μάλιστα ενίοτε με τρόπο αλαζονικά αυτοπροβαλλόμενο.
Αποτέλεσμα:
Η Αδυναμία πυροδότησης των κινητήριων της Ψήφου συναισθημάτων.
Βάση όλων αυτών επιμένω.
Η Ψήφος προς τον Φειδία ήταν ψήφος Ελπίδας.
Αν η Ελπίδα αυτή θα επαληθευτεί ή όχι, δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω. Αυτό θα το δείξει ο χρόνος και ο ίδιος ο Φειδίας.
Ένα μόνο γνωρίζω, ότι ο Φειδίας άνοιξε ένα δρόμο και έδειξε πως ακριβώς πρέπει να γίνετε η σύνδεση των “επαϊόντων” με την βάση.
Η κατανόηση και αφομοίωση αυτού από τους “επαΐοντες” θα καταδείξει αν αυτοί είναι πράγματι Επαΐοντες ή απλώς Επαρμένοι «Επαΐοντες» .
