Η ιστορία μας, οι θυσίες των προγόνων μας και οι αξίες που κληρονομήσαμε, αποτελούν την καρδιά του πολιτισμού μας. Ωστόσο, η υποβάθμιση των Εθνικών Γιορτών, η περιθωριοποίηση της εθνικής μας κληρονομιάς και η αδιαφορία για τις αξίες που αυτές μεταλαμπαδεύουν, συνιστούν σοβαρές απειλές για την ταυτότητά μας. Αν παραδώσουμε την κληρονομιά μας στη «λήθη», κινδυνεύουμε να χάσουμε ό,τι μας καθορίζει ως Λαό.
Η παιδεία, δεν περιορίζεται στη διδασκαλία της αλφαβήτας ή των μαθηματικών. Είναι το θεμέλιο για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της ηθικής των νέων γενιών. Οι Εθνικές Γιορτές, με την αναφορά στους ήρωες μας και των σημαντικών στιγμών της ιστορίας μας, αποτελούν αναγκαία εφαλτήρια για την καλλιέργεια των αξιών που προσδιόρισαν την πορεία μας.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Μακρυγίαννης…., ο Παύλος Μελάς, …. Το έπος του ‘40, το «ΟΧΙ», …. ο Αυξεντίου, ο Ευαγόρας, ο Μάτσης, ….ο Τάσος Μάρκου… Είναι αστείρευτες πηγές παραδειγμάτων. Καθοδηγητές, δάσκαλοι, Φάροι Αξιών. Ελευθερία, Δικαιοσύνη, Αντίσταση, Θάρρος, Ανδρεία, Αλληλεγγύη, Ενότητα… πόσες αξίες μπορούν να μεταλαμπαδευτούν μέσα σε τόσο σύντομο χρόνο. Οι εθνικές σχολικές γιορτές δεν είναι απλώς γιορτές, είναι θεμέλια της παιδείας μας και κιβωτοί ιδανικών και αξιών, αναγκαίων συστατικών μιας δίκαιης ελεύθερης κοινωνίας.
Φανταστείτε για μια στιγμή να έλειπε από την παιδεία του αρχαίου κόσμου η μελέτη των επών του Ομήρου, Ιλιάδα και Οδύσσεια.
Φανταστείτε να μην είχε ο αρχαίος κόσμος τις επικές αυτές διηγήσεις. Αν δεν είχε την παιδεία που πατάει πάνω σε αυτές, τι θα είχε πετύχει; Όταν ο Όμηρος δίδασκε για την Ανδρεία του Αχιλλέα, την Σοφία του Οδυσσέα, για τη θυσία του Πατρόκλου, την Φιλοπατρία του Έκτορα την Αδυναμία του Πάρη,… θεμελίωνε την αρχαία ελληνική σκέψη. Χωρίς τα έργα του, δεν θα υπήρχε Χρυσός Αιώνας του Περικλή. Θα έλειπε ο πυλώνας πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε η πολιτεία της Αθήνας και κατ’ επέκταση ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός.
Πως θα υπήρχε, χωρίς την μελέτη των Επών του Ομήρου, η σοφία των φιλοσόφων του 5ου αιώνα; Ποιες θα ήταν οι βάσεις της ρητορικής, της φιλοσοφίας και της τέχνης; Που θα πατούσε η δημοκρατία;
Ποιος θα γεννούσε τον Μέγα Αλέξανδρο αν οι πρόγονοι μας έριχναν τον Αχιλλέα στη Λήθη. Ποιος θα φώτιζε όλο τον κόσμο με το πνεύμα της φιλοσοφίας, της επιστήμης και της τέχνης.
Ποιος θα δίδασκε τα αποτελέσματα της αλαζονείας, της ανυπακοής στους νόμους, της καταπάτησης της φιλοξενίας, την παραμέληση της ηθικής τάξης αν δεν είχαμε το παράδειγμα των μνηστήρων.
Ποιος θα δίδασκε την ανάγκη αντίστασης στην παρακμή;
Ο Οδυσσέας σκοτώνοντας τον Αντίνοο επανέφερε την νόηση, σκοτώνοντας τον Αμφίνομο έφερνε Δικαιοσύνη, εξοντώνοντας τον Αγέλαο εξόντωνε την δημαγωγία…
Οι Γραμματιστές διδάσκοντας Οδύσσεια και Ιλιάδα, δεν θεμελίωναν μόνο τον Αρχαίο Πολιτισμό αλλά προετοίμαζαν και την σύγχρονη Αναγέννηση.Φανταστείτε τον Σύγχρονο Κόσμο αν δεν υπήρχε η Αθήνα του Περικλή, αν ο Αλέξανδρος δεν ήθελε να μοιάσει του Αχιλλέα. Που θα πατούσε η σύγχρονη Αναγέννηση; Πως θα βγαίναμε από τον Μεσαιωνικό Χειμώνα;
Στη σύγχρονη εποχή, η τάση να αποδομούμε τις εθνικές γιορτές, θεωρώντας τες παρωχημένες ή ότι προάγουν το μίσος, θέτει σε κίνδυνο την πολιτιστική μας ταυτότητα. Η αποσιώπηση της ιστορικής αλήθειας και η υποβάθμιση αυτών των εορτών μπορεί να οδηγήσουν σε μια γενιά αποκομμένη από τις ρίζες της, αδιάφορη για τις θυσίες και τα επιτεύγματα των προγόνων της. Χωρίς την κατανόηση των αγώνων και των αξιών που διαμόρφωσαν την κοινωνία μας, κινδυνεύουμε να χάσουμε την ικανότητα να εκτιμήσουμε την ελευθερία, τη δημοκρατία την αλληλεγγύη….
Αυτές οι εορτές είναι ευκαιρίες να διδάξουμε τους νέους μας αξίες. Μέσω αυτών μπορούμε να σπείρουμε την ελπίδα για μια δίκαιη ελεύθερη κοινωνία. Μπορούμε να ενισχύσουμε την εθνική μας συνοχή και να προάγουμε την ειρηνική συνύπαρξη με άλλους λαούς, βασισμένη στον αμοιβαίο σεβασμό και την κατανόηση.
Καθήκον κάθε Δασκάλου, να μην επιτρέψει τη Λήθη στην Παιδεία μας. Χρέος του να αναδείξει, να προάγει να γιορτάσει τις Εθνικές Επετείους, να διαφυλάξει την συνέχεια των αξιών και ιδανικών που μας κράτησαν ζωντανούς δια μέσου των αιώνων.
