Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) ακόμη ένας από τους μεγαλύτερους μύθους στην αδιέξοδη μας πολιτική. Διακηρύσσονται ως ο δρόμος για την «επανένωση», σαν να είναι η τελευταία ελπίδα για λύση. Η πραγματικότητα όμως…. Οικτρά μας διαψεύδει. Τί στ’ αλήθεια μας έχουν προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια εκτός από απογοήτευση και αδιέξοδα.
Αλήθεια, ποιόν βοηθά, η αποναρκοθέτηση ή η παροχή συντεταγμένων για ναρκοπέδια. Εμάς ή τον σε διάταξη επίθεσης, κατοχικό στρατό; Αλήθεια Ποιον;!
Η Ωμή Πραγματικότητα είναι μία. Οι Τουρκοκύπριοι και η Τουρκία Δεν επιδιώκουν πραγματικά την επανένωση. Προχωρούν με σαφή στρατηγική διαίρεσης και κυριαρχίας, ενώ εμείς συνεχίζουμε να αναλωνόμαστε σε ατέρμονες συζητήσεις για μια λύση που δεν πρόκειται να έρθει. Δεν θα έρθει, όχι γιατί είναι ρατσιστική και επικίνδυνη, που είναι, αλλά γιατί, απλά, οι απέναντι δεν το θέλουν.
Η πολιτική μας έχει εγκλωβιστεί σε μια πλάνη. Η «επανένωση», όπως την φαντάζεται ο Λαός, δεν υπάρχει. Ακόμη και αυτή που συμφώνησαν οι πολιτικοί μας δεν είναι πια εφικτή. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τα ΜΟΕ για να κερδίζει χρόνο και να εδραιώνει τη στρατηγική της. Κάθε μικρή παραχώρηση, κάθε ολίσθηση σε πονηρά μονοπάτια χαραγμένα από τον εχθρό, είναι στην πραγματικότητα βήματα προς την αποδοχή της διαίρεσης, είναι συνεργασία με την κατοχή.
Το ζήτημα δεν είναι αν θέλουμε η Κύπρος να επανενωθεί, αλλά αν οι απέναντι έχουν την ίδια διάθεση. Και η απάντηση είναι απλή: δεν έχουν. Αν πραγματικά υπήρχε διάθεση για επανένωση από την τουρκική πλευρά, τότε δεν θα υπήρχε ανάγκη για στρατιωτικές ενισχύσεις, για προωθήσεις στη πράσινη γραμμή, για μονομερείς ενέργειες, για επιθετική διάταξη στρατευμάτων. Αν υπήρχε η πραγματική θέληση για ειρηνική συμβίωση, η Τουρκία δεν θα προσπαθούσε να ελέγξει το νησί μέσω στρατιωτικών βάσεων και παράνομων εποικισμών.
Αλλά εμείς, αντί να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα, συνεχίζουμε να φαντασιωνόμαστε για κάτι που δεν υπάρχει. Μιλάμε για «λύσεις» που έχουν ήδη αποτύχει, μιλάμε για επανένωση, ενώ η διαίρεση προχωρά με κάθε μέρα που περνά. Τη στιγμή που η Τουρκία κάνει βήματα επιβολής, εμείς κάνουμε βήματα συγχώρεσης και συμβιβασμού. Και το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: κάθε παραχώρηση μας είναι ένα βήμα πιο κοντά στη διαιώνιση της κατοχής.
Η αλήθεια είναι ότι η πολιτική μας, όσο μένει προσκολλημένη στο όραμα της ΔΔΟ, στην ελπίδα για «συμβιβασμό» και «επανασύνδεση», δεν θα καταφέρει ποτέ να σπάσει το φαύλο κύκλο. Ο βασιλιάς είναι γυμνός και η αλήθεια είναι μπροστά μας: η κατοχή δεν καταργείται μέσω των ΜΟΕ, δεν απειλείται με υποχωρήσεις και ανούσιες διαπραγματεύσεις.
Αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι άλλα ΜΟΕ, δεν χρειάζονται άλλες υποχωρήσεις και άδεια λόγια. Χρειαζόμαστε αλλαγή πορείας. Χρειαζόμαστε αντίσταση, καθαρή και αδιαπραγμάτευτη. Αντί να δεχόμαστε την τουρκική στρατηγική, πρέπει να αναγνωρίσουμε τις δυνατότητες μας, να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας και να προχωρήσουμε σε μια στρατηγική αποτροπής, σε έναν νέο πολιτικό και στρατηγικό προσανατολισμό που θα στηρίζεται στη δύναμη των συμμαχιών μας, στην ενδυνάμωση της δικής μας αυτόνομης στρατηγικής ασφάλειας και στην απόφαση να υπερασπιστούμε την εδαφική μας ακεραιότητα.Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να είμαστε θεατές στην Ιστορία. Η εποχή της «υπομονής» και της «υποταγής» πέρασε. Η Κύπρος πρέπει να διεκδικήσει το μέλλον της, όχι να περιμένει μια λύση που ποτέ δεν πρόκειται να έρθει. Δεν είναι μόνο θέμα εξωτερικής πολιτικής, είναι θέμα επιβίωσης και εθνικής αξιοπρέπειας.
Αν θέλουμε να ζήσουμε με ασφάλεια και ελευθερία, αν θέλουμε πραγματικά να υπερασπιστούμε το μέλλον μας, το δικό μας και των παιδιών μας, τότε επιβάλλεται να συνειδητοποιήσουμε πως δεν υπάρχει χώρος για αυταπάτες. Ο βασιλιάς είναι γυμνός, και αν δεν τον ντύσουμε με τη δύναμη των πράξεων μας, η ιστορία θα μας κρίνει σκληρά.
Η Κατοχή δεν μπορεί να αρθεί με αυταπάτες «επανένωσης», θα αρθεί μόνο με πραγματικό ρεαλισμό, θα αρθεί με αναγνώριση της μόνης πραγματικότητας. Η Κύπρος βρίσκεται υπό Κατοχή. Ο κατακτητής, και οι εδώ εγκάθετοι του, δεν ενδιαφέρονται για τις αυταπάτες μας περί «Επανένωσης». Σκοπός τους είναι η σταδιακή εμπέδωση του διαχωρισμού με στοιχεία «κανονικότητας». Τελικός στόχος τους η κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε την Τουρκία και τα οράματα της. Μπορούμε όμως να καθορίσουμε τις δικές μας κινήσεις.
Οφείλουμε να αυξήσουμε την αποτρεπτική μας ισχύ. Επιβάλλετε να περιορίσουμε τα στρατηγικά περιθώρια της Άγκυρας.
Μοναδική ρεαλιστική οδός το Να Καταστήσουμε τη Διατήρηση της Κατοχής και της Διαίρεσης Ασύμφορη.
